کسی که به حکم قانون اختیار دیگری یا دیگران را در قسمتی از امور دارا میباشد خواه در امور خصوصی مانند ولایت پدر و جد نسبت به صغیر و خواه در امور عمومی مانند اختیار هریک از کارمندان دولت در حدود شغل خود. به همین جهت، هر یک از کارمندان دولت را در فقه والی و جمع آنها را ولات (به ضم واو) میگفتند.